آئین مستان

ز اوج آسمانهای خداوندی ندا آمد

شب پرواز آسان شکسته بالها آمد

بده ساقی کمی باده بر این مخمور افتاده

شب وا کردن عقده شب مشکل گشا آمد

مرو در گوشۀ دخمه بزن مطرب... بخوان نغمه

شب تصنیف خواندن شد شب عیش و صفا آمد

طبیب دردمندان و حبیب مستمندان و

امید اهل زندان و کلید قفلها آمد

مگو پس کو نگار ما نگار گلعذار ما

حبیبِ غمگسار ما ز سامرا بیا آمد!

بیاور دست بالا و بزن کف تا توان داری

غریبی کم کن ای عاشق که عشقِ آشنا آمد

مبارک باد و فرخنده بساط عیش پاینده

نسیم قدسی رحمت ز سمت سامرا آمد

اگر در شور او هستی بدان منظور او هستی

به عشق او تحمل کن اگر قدری بلا آمد

هوالاول، هوالاخر، هوالباطن، هوالظاهر

تجلیِ تمام آیه‌هایِ کبریا آمد

هوا لطف و هو الرأفه هوالغوث هو الرحمه

بلاگردانِ عشاق اسیر و مبتلا آمد

هو الطور و هو النور و هو نورٌ علی نورُ

شب ظلمت فراری شد سحر شمس الضّحی آمد

هو الفتح و هو النصر و هو الصبح و هو العصرُ

غروب بی‌قراری شد ببین بدرالدجی آمد

هوالدّاعی هوالدّعوه، هو القرآن هو العتره

هو الوهاب باالفطره عطا آمد سخا آمد

شفیع المذنبین یا رحمة للعالمین یا که ...

ابوالقاسم اباصالح محمد مصطفی آمد

بخوان با جبرئیل انا ، بخوان آیات اعطینا

که آخر شعبۀ کوثر ز عرشِ انما آمد

شه دلدل سوارِ ذوالفقارِ آخته در کف

یگانه وارث تاج امیر لا فتی آمد

چه در صولت چه در هیبت چه در قدرت چه در عزّت

چه در همّت چه در رفعت تماماً مرتضی آمد

هوالسّر و هو المعلن، هو الحُسن و هو المحسن

رحیمی و کریمی و سخای مجتبی آمد

هوالوافی هو الکافی هو العافی هو الشّافی

شفایِ زخم لبهای شهید کربلا آمد

هو زمزم هو الکعبه هو المشعر هو القبله

نوای پرچم سرخ غریب نینوا آمد

هو القدس هو السبحان هو الرحم و هو الرحمان

کرامات الحسینیه بگو کهف الوری آمد

هو السّجاد فی السّجده هو الباهر هو الباقر

هو الصادق هو الکاظم دلیلِ دلربا آمد

امان الخائفین حصن حصین حبل متین یعنی

عطوفت های سلطان سریر ارتضا آمد

غیاث المستغیثین و مناجاتُ المُحبینُ

عنایات جوادیِ جواد ابن الرضا آمد

هو السّرُ هو الاَسری هو القدر هو الاحیا

هوالهادی هو المهدی هدایت را بقا آمد

حسن صورت حسن سیرت حسن خلقت حسن هیبت

حسن رحمت حسن شوکت ببین یار از کجا آمد!

هو طه هو الحیدر هو الزّهرا هو الزّینب

هو الاکبر هو القاسم همه آل عبا آمد

هو القهر هو القاهر هو القوة هو القادر

شکوه و غیرت و مجدِ علمدار وفا آمد

هو المحراب و المنبر امین الله فی ارضه

ثبات و لنگر ارض و سموات عُلا آمد

سلیم است و سلام است و عنایاتش مدام است و

عزیز ذوانتقام است و معز الاولیا آمد

هو الفِطر و هو الفاطر هو الستر و هو الساتر

هو الغفران، هو الغافر، خداییِ خدا آمد

هو العزّ و هو الفخر و هو الذکر و هو الذُخر و

امید نا امیدان و جواب ربنا آمد

هو الباقی، هو المغنی، هو الفجر و هو المجری

هو الحیّ هو المحیی مسیحای شفا آمد

چه آقایی چه مولایی چه لیلای دل آرایی

چه سیمایی چه غوغایی جمال کبریا آمد

شب خوشحالی زهراست شب تکریم سائل‌ها

« الا یا ایّها الساقی ادر کأساً و ناولها »

از راه میرسی كه چراغانمان كنی

فارغ زكاج های زمستانمان كنی

یعنی رها ز كوچه خیابانمان كنی

روشن به نورِ نیمه ی شعبانمان كنی

برگرد آسمان مرا ، یك ستاره نیست

در كار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

جانم به لب رسیده جانانم آرزوست

لب تشنه ام طراوت بارانم آرزوست

یوسف ترین پیمبر كنعانم آرزوست

از دیو و دَد مَلولَم و انسانم آرزوست

ما را به جز به یوسف زهرا چه حاجت است

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

در این زمانه ای كه ریا و فریب هست

ای خواجه درد نیست مگر نه طبیب هست

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

در این زمانه ای كه ریا و فریب هست

ای خواجه درد نیست مگر نه طبیب هست

یا من هو الطبیب كه از من بریده ای

از من جدا مشو كه توام نور دیده ای

ای آنكه غیر تو همه را تار دیده ایم

مانند خود به بند تو بسیار دیده ایم

در چشم، شكوه علمدار دیده ایم

ما در پیاله عكس رخ یار دیده ایم

صبح است ساقیا قدحی پر شراب كن

این ذره را به لطف خودت آفتاب كن

با گریه سر به بالش ابر آسمان گذاشت

هجر تو داغ بر دل پیر و جوان گذاشت

خوشبخت آنكه پای فراق تو جان گذاشت

ای تیر آخری كه خدا در كمان گذاشت

قلب مرا به تیر نگاهت هدف بگیر

جان مرا به جانِ عمویت نجف بگیر

ای آخرین حقیقت آدم نیامدی

به شوق بازدم ز چه یكدم نیامدی

با اینكه تو به دیدن ما كم نیامدی

از صبح تا غروب نوشتم نیامدی

گیرم خدا بخواهد و پیدا كنم تو را

من با كدام دیده تماشا كنم تور را

ای آشنایِ این دلِ بی آشنا بیا

ای باوفا برای منِ بی وفا بیا

از صبح تا غروب نوشتم بیا بیا

اینجا نیامدی سحری كربلا بیا

آنجا كه از قرار عالم قرار رفت

تا پشت خیمه اسب بدون سوار رفت

همه از خیمه ها بیرون دویدن

ولی سالار زینب را ندیدن

با هر نفس با هر تبش

یاد تو می افته دلم

هر جا به پیش هر كسی

از عشق تو گفتِ دلم

دلتنگیم تموم نمیشه

شوق دیدن تو دارم

هر قدرم خزونی باشم

وقتی تو بیای بهارم

بیا ای عشق بی كرونِ من

آتیش زدی به جونِ من

آقای مهربون من

بیا آقایِ مهربون من

من یادمِ از بچگیم

گفتن یه روز آقام میاد

گفتن نمیمونه غمی

از راه اگه مهدی بیاد

پیرای قبیله رفتن

كم كم بی تو قد كشیدیم

ما چشم انتظارت هستیم

آقا جون بیا بریدیم

بیا بد جوری هواتو كردم

درمون تموم دردم

من دور سرت بگردم

بیا آقایِ مهربون من

هجرون تو طولانیو

عمرم كمِ آقای من

طاقت نداره این دلم

این ماه بی همتای من

حال و روز من سیاهه

بی تو عمر من تباهه

هر هفته  غروب جمعه

آقا چشم من به راهه

بیا آقا به خاطر زهرا

تنها مسافر دنیا

غم خونه كرده تو دلها

بیا آقایِ مهربون من

بیا ای عشق بی كرون من

درد و بلات به جون من

آقای مهربون من

ای حضرت طاها

ای دلبرِ دلها

ای وارث حیدر

ای یوسف زهرا

ای دلدار آشنا بیا بیا

باقی مانده ی خدا بیا بیا

ای دلبند فاطمه بیا بیا

نور چشم مرتضی بیا بیا

چشم انتظارت همه دنیا

یابن الزهرا

مُردیم زدوری بیا آقا

یابن الزهرا

ای یوسف زهرا....

ای حضرت خورشید

ای حضرت دریا

تو جانِ جهانی

جانم به تو آقا

دل بی تابِ روی تو بیا بیا

محتاجِ سبوی تو بیا بیا

چشمم خیره مونده پای دیدنت

دستانم به سوی تو بیا بیا

خرابم كن از این سبوی ناب

مارو دریاب

زیر سایه ی پرچم ارباب

مارو دریاب

چشم انتظارت همه دنیا

یابن الزهرا

مردیم زدوری بیا آقا

یابن الزهرا

ای حضرت طاها

ای دلبرِ دلها

ای وارث حیدر

ای یوسف زهرا

ای دلدار آشنا بیا بیا

باقی مانده ی خدا بیا بیا

ای دلبند فاطمه بیا بیا

نور چشم مرتضی بیا بیا

چشم انتظارت همه دنیا

یابن الزهرا

مُردیم زدوری بیا آقا

یابن الزهرا

ای یوسف زهرا....

ای گرمیِ بازار

ای دلبر و دلدار

نقش عَلَمِ تو

سربند ِ علمدار

ای تو حُسنِ خاتمه بیا بیا

با سردار علقمه  بیا بیا

جانِ زینب و حسین بیا بیا

ای فرزند فاطمه بیا بیا

{صاحبِ ذوالفقار میاد از راه

ماشاءالله

میرسه یه قرصِ كاملِ ماه

ماشاءالله}

چشم انتظارت همه دنیا

یابن الزهرا

مردیم زدوری بیا آقا

یابن الزهرا

ای حضرت طاها

ای دلبرِ دلها

ای وارث حیدر

ای یوسف زهرا

ای دلدار آشنا بیا بیا

باقی مانده ی خدا بیا بیا

ای دلبند فاطمه بیا بیا

نور چشم مرتضی بیا بیا

چشم انتظارت همه دنیا

یابن الزهرا

مُردیم زدوری بیا آقا

یابن الزهرا

ای یوسف زهرا....

لب ما و قصۀ زلفِ تو، چه توهمی، چه حکایتی

تو و سر زدن به خیالِ ما، چه ترحمی، چه عنایتی

به نماز صبح و شبت سلام، و به نور در نَسَبت سلام

و به خالِ کنج لبت سلام، که نشسته با چه ملاحتی

وسط «الست بربکم» شده‌ایم در نظر تو گم

دل ما پیاله، لب تو خُم، زده‌ایم جامِ ولایتی

به جمال، وارث کوثری، به خدا حسین مکرری

به روایتی خود حیدری، چه شباهتی! چه اصالتی!

«بلغ العُلی به کمالِ» تو «کشف الدُجی به جمال» تو

به تو و قشنگیِ خال تو، صلوات هر دم و ساعتی

شده پر دو چشم تو در ازل، یکی از شراب و یکی عسل

نظرت چه کرده در این غزل، که چنین گرفته حلاوتی!

تو که آینه تو که آیتی، تو که آبرویِ عبادتی

تو که با دلِ همه راحتی ، تو قیام کن که قیامتی

زد اگر کسی در خانه‌ات، دل ماست کرده بهانه‌ات

که به جستجویِ نشانه‌ات، ز سحر شنیده بشارتی

غزلم اگر تو بسازیم، و نی‌ام اگر بنوازیم

به نسیم یادِ تو راضیم نه گلایه‌ای نه شکایتی

نه، مرا نبین، رصدم نکن، و نظر به خوب و بدم نکن

ز درت بیا و ردم نکن تو که از تبارِ کرامتی

تو شكوفه تو بهار ، تو همه دار و ندار

می آیی بدست می گیری ذوالفقار

از همه دل می بری ، هممونو می خری

می دونم كرب و بلامون می بری

سبد سبد گل یاس ، با گریه و با احساس

آقا بیا آقا بیا، بیا به جونِ عباس

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...

میون این زمونه،فقط این جرممونه

که شدیم برا نگاهت دیوونه

منم و درد و بلا، تویی و جود و سخا

راضی شو منم برم باشهدا

دلم چه بی قراره ، منتظرِ نگاره

جز دیدنت،جز دیدنت،آرزویی نداره

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...

میون این زمونه،فقط این جرممونه

که شدیم برا نگاهت دیوونه

منم و درد و بلا، تویی و جود و سخا

دوست داریم همه باهم بریم کرب وبلا

دلم چه بی قراره ، منتظرِ نگاره

جز دیدنت،جز دیدنت،آرزویی نداره

انتَ فی قَلبی یا ابا صالح ...